فلج عصب شعاعی

 (Radial)
آسیب به عصب شعاعی که از جلوی شانه می گذرد، موجب این عارضه می شود. اغلب این ناحیه در تصادفات بشدت دچار کوفتگی می گردد.
در این زمان آرنج به طور مشخصی آویزان است و سگ نوک پنجه های خود را روی زمین می گشد. اغلب بخش پیشین مچ دست دچار زخم و رفتگی پوست می شود.
تنها زمان می تواند عصب آسیب دیده را ترمیم نماید. درمان باید با هدف راست نگاه داشتن اندام حرکتی انجام گیرد تا از زخم شدن مچ و یا انگشتان جلوگیری شود. شاید استفاده از آتل و یا گچ گرفتن به تجویز دامپزشک لازم باشد.
اگر فلجی شدید و طولانی شود، چاره ای جز قطع اندام حرکتی وجود ندارد، اما این عمل کاملا موفقت آمیز است و دامپزشک باید با رضایت صاحب سگ اقدام به انجام آن کند.

فلج عصب گونه ای
 آسیب به عصب گونه ای یا سه قلو که از قاعدۀ گوش خارج می شود و به کنار صورت انشعاب می دهد، موجب بروز این عارضه می شود.
در فلج عصب گونه ای، دسته ای از عضلات فک به طور ناقص و یا کامل فلج می شوند، در این زمان دهان سگ کج می گردد و ممکن است زبان از یک سمت دهان حیوان آویزان باشد.
درمان این بیماری به بردباری و زمان نیازمند است. اگرچه ممکن است درمان تا یک سال و یا بیشتر نیز به درازا بکشد.